سخن گفتن به ترانه‌ها

هرآنچه میگویم

تکراری از تکرار تکرار شده یک ترانه قدیمی

و لابد من احمقی هستم که شباهتی به آن‌ها ندارم

اما می‌توانم ادا در بیارم

اوهوم.

من تو رو تو خودم گم کردم و خودم رو توی تو. نمیخوام پیچیدش کنم. میدونم معنی نداره. یه بار بهم گفتی «حالا دارم دنبال تو توی همه میگردم» و من بیشتر از تو دارم دنبال خودم میگردم. هر روز که میگذره بیشتر حرف میزنم ولی ساکت تر میشم. هر روز که میگذره یه درصد از واقعی بودن همه چیز کم میشه. خیلی وقته که دیگه هیچی واقعی نیست و من تو دنیا زندگی نمیکنم. پاهام روی زمین نیست و نمیدونم چی وصلم میکنه، حتی تو. شاید دارم زیادی از یه چیز بی معنی دنبال معنی میگردم ولی این من من نیستم. من پشت آیینه گیر افتادم و تصویرم بهم میخنده. نا‌امنم. بی‌هوشم. هر حرف تا مغز استخونم نفوذ میکنه و روزها میترکونتم. وقتی بهم گفتی باهام سینک نیستی تا همین الان گیر کردم روی این موضوع. خنده داره شاید واسه همین داره بهم میخنده. من زنده نیستم. نمیدونم تو هم میبینی که چقدر این قضیه خنده داره یا نه شاید من دارم از دستش میدم شایدم زیادی واسه فهمیدنش مُرده باشم. فرداش اومدم حرف بزنم ولی جای من نبود. میدونم تقصیر منه. میدونم. میدونم. میدونم که همش رو منه ولی هشت روز تو هر موقعیتی چشمام پر اشک بود. انگار که یه چاقوی کند تو شیکمت کنن و مجبورت کنن بچرخونیش. میدونم مجبور نیستم میدونم تقصیر منه میدونم. 

من فقط میخوام از صحنه هستی محو بشم. دیگه نمیدونم چطوری باید رفتار کنم تو زندگیم. این من نیستم. 

تصویرم بهم میخنده. میگه اون که اونطوری. اینم اگر مردی تموم کن بعدش برو سراغش دیگه. فکر کنم تلاش هم کردم تمومش کنم. این طناب آخره؟ میدونم هیچ معنی نداره حرفام. میدونم. میدونم. میدونم. هنوز میخنده بهم

نمیدونم هنوز میخونی اینجا رو یا نه ولی کاش بخونی. کاش بخونی و برای اولین بار بهت التماس میکنم که دستمو بگیری. میدونم که اولین بار نیست. میدونم میدونم میدونم میدونم که بارها و بارها از ته چاه درم آوردی ولی این چاه؟ فکر نکنم دست تو هم بهم برسه با این سرعتی که دارم سقوط میکنم. 

بلعیدن تیغ‌های تُرش

صورتم را در هم می‌کشم

-درد داره؟

+ نه از تُرشیشه.

آسیاب‌های ذهن تو

می‌چرخم و می‌چرخم

بی وزنی حاصل از بی همه چیزی

خیره شدن به صفحه چت و انتظار 

انتظار

Like a clock whose hands are sweeping past the minutes of its face
از من اگر همین خطوط بماند نیز کافیست

نزدیکست. 

pjd nv lv' jkih ko,hid f,n

بار دیگر

خواب‌های آشفته

سه پریزاد

سه دیو

التماس برای آن‌چه از من گرفته شده است

-خنده 

نه. بوی گند خودخواهی حالم را به هم می‌زند. این کلمات نیز لیاقت نوشته شدن ندارند. خط دیگر بکش و برگه‌ای دیگر پاره کن.